موعود شایسته

هر سال که میاد و میره، هر سال که روزای دحوالارض میان  و میرن خبری از آمدن حضرتش نمی یابیم. همه میدونیم که میای آقا حتی اون مسیحی حتی اون یهودی و زرتشتی همه منتظرن!
اما آقا راستی نکنه ما هم مثل قوم بنی اسرائیل در انتظار توییم ؟! اما نه ما که قوم بنی اسرائیل نیستیم تا روزای شنبه که ماهی گیری ممنوعه حوضچه ای برای دام ماهی ها بچینیم و فرداش به ماهی گیری بپردازیم، فقط برای احکام قرآن تبصره می بندیم!!!!!!!
بیا آقا بیا اینجا که سامری نیست که گولمون بزنه اینجا فقط به بعضیامون اکس میدن و کراک و شیشه و .......
اینجا که برای گاوها سجده نمی کنیم استغفرالله!!! ما فقط و فقط حرفای غربیون مشروب خور الوات رو آویزه گوشمون می کنیم و در حالی که از قرآنمون، هویتمون و مکتبمون پله می سازیم به فرهنگ غرب که روی تاقچه دلمون گذاشتیم بوسه می زنیم.
آقاجانم کی میای آقای من اگر سی شب موسی (ع) برای امتحان قومش چهل شب شد؛ ما سالهاست که در انتظار توئیم نمیای؟! سالهاست که وعده ها رو می شنویم نمیای؟!
جمعه ها میان و میرن آقا، علایم ظهور رو می بینیم آقا، ای ثمره فؤاد زهرا (س) نکنه وعده بسیار شده برای ابتلای ما؟! نکنه بوق و کرنای سامری قدرت اندیشیدن رو از ما گرفته؟!
آقای من اینک بیش از پیش به تو محتاجیم. اینک دستان ناتوان خودمون رو  به بالاترین نقطه عشقمون می رسونیم و با تمام وجودمون تو رو می طلبیم!
                                                                              آقا کجایی؟

ایام، ایام ذی القعده است همان ایامی که سالها پیش در همین موقع پیامبر گرامی خدا موسی(ع) به کوه طور رفته تا با خداوند متعال به راز و نیاز بپردازد.( و وعده گذاشتیم با موسی سی شب و تمدیدش کردیم ده شب دیگر و میقات پروردگارش چهل شب شد و موسی به برادرش هارون گفت: جانشین من باش در قومم!)
آری؛ موسی هارون را در میان قوم گذارد و امیدوار به طاعت قوم از هارون به سوی پروردگارش سر به طاعت و سجود گذارد. موسی از قوم رفته بود نه برای همیشه برای مدتی کوتاه و قوم او می دانستند که موسی باز خواهد گشت. موسی از کوه طور باز می گردد به سوی منتظران؟!
اما حیف حیف که اینجا کسی متظر او نیست، آنگونه که موسی(ع) می خواست حیف که هارون را فراموش کرده بودند همان یادگار موسی(ع). آری، براستی چه بر سر قوم آمده بود آنان به جای خداپرستی گاوپرستی پیشه کرده بودند چه، آنان صداهای نامفهوم و بی بنیاد گاو را از میان جادوی سامری شنیده بودند و بی آنکه بیندیشند و تأمل کنند...... چه کرده بودند؟
آری موسی در میان  قوم خود می آید و با کوهی از خشم به آنان می نگرد لوح را بر زمین
می اندازد. وای بر تو هارون چه شده است بر این قوم.هارون به برادر می گوید (و او را آرام
می کند):" عزیز دلم اینان مرا از یاد بردند چه کنم با قومی که در حالی که در انتظارت بودند که سخنان مرا نمی شنیدند!"  و موسی با کوله باری از اندوه به سوی قومی می آید که گاوپرستی پیشه کرده اند و وای بر قوم بنی اسرائیل!
                                                         و واحسرتا علی موسی!
راستی شنیدی میگن 25 ماه ذی القعده یعنی همین امروز مصادفه با روز دحوالارض، می دونی چه روزیه؟؟؟؟ روزی که طبق مفاتیح الجنان یکی از چهار روزیه که در طول سال به فضیلت روزه ممتازه وعبادت شب و روزش بسیار مروی ست چه؛ روایت هست از حضرت رضا(ع) که این روز، روز ولادت با سعادت پیامبران بزرگ خدای متعال یعنی حضرت ابراهیم (ع) و حضرت عیسی (ع) است و زمین در زیر خانه خدا در چنین روزی گسترش یافته است و از همه زیباتر و دلنشین تر اینکه روایته که آقامون و محبوبمون امام زمان (عج) در چنین روزی ظهور خواهند کرد!
راستی منظور آقا چیه؟ چرا در ایام چهله ی حضرت موسی (ع) تشریف میارن؟!

حضرت جمال الحق و مرآت العارفین مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد جواد انصاری همدانی رضوان الله علیه می فرمودند:
روزی که حضرت موسی علیه السلام زمین را حفر می کرد، در آن طبقات زیر زمین کلنگش به سنگی گرفت و سنگ شکافته شد و در میان آن کرم ریزی به چشم خورد.
حضرت موسی عرضه داشت: بار پروردگارا! می خواهم بدانم این کرم ریز را در وسط سنگ در تاریکی های اعماق زمین برای چه آفریدی؟
فوراً خطاب رسید: ای موسی! این کرم هم روزی هفتاد مرتبه از من می پرسد: موسی را برای چه مصلحتی آفریدی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش....

دار و ندار شاخه ها از درخته، اگه هستن، سبزن، اگه باری و طراوتی داشته و دارن، نه از خودشون که از درخته.

ما همون شاخه هاییم و از خودمون چیزی نداشته و نداریم.

ایها الناس انتم الفقراء: مردم! شما از خود چیزی ندارید (فاطر15)

هو الغنی: غنی خداست.(لقمان 26)

همه پای یک سفره ایم، اما همه نمی دونیم پای سفره کی هستیم؟ و مهمون کی؟

جمله مهمانند در عالم و لیک              کم کسی داند که او مهمان کیست

بعضی هامون فکر می کنیم نون از بازوی خودمون می خوریم، فکر می کنیم حاصل تلاش خودمونو درو می کنیم...

بر در شاهم گدایی نکته ای در کار کرد            گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود

برگردیم به شاخه ها، خوب که نگاه کنی می بینی هر چی شاخه ها از تنه درخت فاصله می گیرن ضعیف تر و نازک تر می شن.

و اینجاست که قران می فرماید:

فرّوا الی الله: بگریزید به سوی خدا (ذاریات 50)

با تو حیات و زندگی بی تو فنا و مردنا                 زانکه تو آفتابی و بی تو بود فسردنا

در روایات آمده است:

یوسف پس از بخشیدن برادرانش هر روز وشب آنها را سر سفره خود می نشاند و آنها احساس شرمندگی می کردند‍‍، به یوسف پیغام دادند که سفره ما جدا باشد، چون چهره تو ما را شرمنده می کند!یوسف پاسخ داد: اما من افتخار می کنم که در کنار شما باشم و با شما غذا بخورم. روزگاری مردم که مرا می دیدند، می گفتند: سبحان من بلّغ عبداً بیع بعشرین درهماً ما بلغ

منره است خدایی که برده بیست درهمی را به عزت رساند.اما امروز وجود شما برای من عزت است. حالا مردم می دانند که من برده و بی اصل و نسب نبوده ام. من برادرانی مثل شما و پدری همانند یعقوب داشته ام، ولی غریب افتاده بودم.(الله اکبر از این فتوت و جوانمردی)

نقل شده است مرحوم آیت الله العظمی شیخ عبدالکریم حایری یزدی که برای معالجه از رااک به سمت تهران حرکت کرده بود، شبی را در قم ماند.مردم از ایشان تقاضا کردند که حوزه علمیه را از اراک به قم منتقل کند، چون قم حرم اهل بیت(علیهم السلام) و مدفن حضرت معصومه (سلام الله علیها) است.

ایشان استخاره کردند و این آیه آمد:و اتونی باهلکم اجمعین

اشاره به اینکه همان گونه که یوسف به برادران گفت: تمام فامیل را به پایتخت بیاورید، شما نیز حوزه علمیه اراک را به قم منتقل کنید. ایشان نیز چنین کردند